سال 85 بود
اون موقع من 20 سالم بود و تازه چت کردن رو یاد گرفته بودم و صبح تا شب تو این چت روم های عمومی بودم
یه روز با یه دختری چت کردم و گفت بیا از فوتبال حرف بزنیم
منم چون حال نداشتم گفتم نه
خلاصه اون شب یه با هم حرف زدیم و من از اون دختر قول گرفتم که ای دی شو بهم بده و من هم ایمیلمو دادم بهش

.......

بعد از سه ماه دیدم یه ایمیل اومده که من (ط) هستم
من آیدیشو ادد کردم ولی نشناختمش و باهاش چت کردم و گفتم نشناختمت و اونم ناراحت شد و رفت
بعدش من کلی به خودم فشار آوردم و بالاخره یادم او...مد که همون دختره
من خیلی از رفتارش خوشم میومد و با کلی اصرار قبول کرد که باهام دوست بشه و دوباره با کلی اصرار من و دوستش قبول کرد که شمارشو بهم بده
خوب یادمه که دفه ی اول 67 دقیقه باهاش حرف زدم
وای که چقدر خوب بود
2 3 ماه همینجوری گذشت و یه روز قرار گذاشتیم که من برم ببینمش
رفتم و دیدمش که کاش تو راه تصادف میکردم و میمردم
رابطه مون بیشتر شد
خونه ی اونا خیلی از ما دور بود طوری که من هر دفعه که می خواستم ببینمش 1 ساعت تو راه بودم ولی این یک ساعت از شوق دیدنش یک ثانیه میگذشت
اون موقع اون دوم دبیرستان بود و من سال اول دانشگاه
رابطه بیشتر شد عاشق هم شدیم
هر روز بیشتر و بیشتر
با هم میرفتیم پارک و مثل بچه ها تاب بازی میکردیم و میخندیدیم
توی پارک سرم رو میزاشتم روی پاهاش
بعضی وقتا از شدت خوشحالی روی پاهاش گریه میکردم و اونم دعوام میکرد
اون موقع زندگیمون خیلی سخت بود و من مجبور بودم واسه خرج دانشگاهم با موتور کار کنم
ولی با همه ی سختی ها همه ی زندگی و دلخوشیم اون بود و زیاد سخت نمیگذشت

1 سال اینجوری بود
1 سالی که مثل یه خواب خوب بود
خونشون رو عوض کردن و رفتن یه محل دورتر طوری که دیگه نمیتونست خونشون رو بپیچونه و بریم بیرون
فقط میرفتم دنبالش و از مدرسه میبردمش خونه و در حد 10 دقیقه میدیدمش ولی هنوزم واسه هم میمردیم
تا این که خورد به پیش دانشگاهی و کنکورش و به من گفت که یک سال تحمل کن و کمتر زنگ بزن تا من درسمو بخونم و دانشگاه قبول بشم بعدش هر چقدر خواستی با هم حرف میزنیم و میریم بیرون
منم قبول کردم و روزی یه بار چند دقیقه حرف میزدیم یا یه اس ام اس شب به خیر میزدیم
خیلی سختم بود ولی باید تحمل میکردم
یواش یواش من بیتاب تر میشدم و اون سردتر
بهار همون سال یه دفه گفت ما به درد هم نمیخوریم و باید از هم جدا بشیم
گفتم شاید فشاره درسه
گفتم حالا کنکورتو بده بعد تصمیم میگیریم
خیلی سنگ دل شده بود
خیلی التماسش کردم
گفتم من بدون تو من بدون تو میمیرم اونم میگفت من با تو احساس خوشبختی نمیکنم
اگر منو دوست داری ولم کن
ولی خدا شاهده که واسش میمردم
گفتم عیبی نداره دعا میکنم و نماز میخونم بر میگرده
2 سال شبای قدر فقط اونو از خدا خواستم
نماز خوندم روزه گرفتم ولی بیومد
هر 2 3 ماه یه بار از آشناهاش خبر سلامتیشو میگرفتم و منتظر بودم
هر اس ام اسی که میومد با 1000 امید میرفتم سمت گوشی که این دفه خودشه ولی نبود
چند ماه پیش خبر دادن که نامزد کرده
داشتم میمردم
یه جوری التماس خدارو میکردم که خودم دلم واسه خودم میسوخت
هنوزم واسش میمیرم
چند روز پیش هر کاری کردم که بتونم 10 دقیقه باهاش حرف بزنم نشد
هیچ کدوم از اونای که میشناختم جوابمو ندادن
زندگی واسم شده جهنم و روزی 100 بار آرزوی مرگ میکنم ولی با همه ی این حرفا بهترین آرزوهارو واسش دارم
امیدوارم خودش هم اینو بخونه تا از همینجا بهش بگم هر جای دنیا باشی دلم اونجاست و با هر کی باشی واست آرزوی خوشبختی دارم
از هر کی که این داستان رو خونده خواهش میکنم واسم دعا کنه
مرسی

داستانی بر اساس واقعیت
نویسنده: نام محفوظ

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: