اینروزها ناامیدتر از روزهای قبل هستم، دیگر امیدی به زندگی ندارم.

هیچ اثری از شادی حقیقی نیست.

همش ریا ، همش تظاهر به شاد بودن.

درمانده هستم.ای کاش یکی پیدا می شد که مارو بخاطر خودمون بخواد ، فقط و فقط بخاطر خودمون.

بخاطر وجود و شخصیت خودمون نه چیز دیگری...

از این دنیای پرفریب و از مردم به ظاهر مهربان بیزارم.

مردمی که فقط و فقط به دنبال منافع خودشانند.

مردمی که ادعای خوب بودن را دارن ولی گرگی هستند در لباش میش.

از این زندگی سیرم واز دنیای بی وفا دلگیر...

زندگی قصه تلخیست که از آغازش ، بس که آزرده شدم ، چشم به پایان دارم.

خدایا ، ای خدای خوب و ای خالق مهربان ای تنها کس بی کسان، تنها کسی که دارم تو هستی .

ای خدای خوب و مهربانم دوستت دارم و عاشقتم.

خدایا: آنگونه زنده ام بدار که نشکند دلی از زنده بودنم و انگونه بمیران که به وجد نیاید کسی از نبودنم.

به ظاهر شادم ولی در درونم غمگین.

نمدانم چرا اینروزها احساس افسردگی می کنم.حوصله هیج جیزی را ندارم.

زود رنج و دلنازک شده ام.با یک حرف کوچک دل کوچکم میشکند.

به ظاهر گرچه میخندم ولی اندر سکوتی تلخ گریانم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: